Het wezen materialiseerde in de grote hal van Jean Riquessa's villa op Noble Hill in San Francisco. Deze villa was afgesloten als een fort, omgeven door een twee meter hoge muur met een gietijzeren traliewerk erop. In de tuin patrouilleerden dag en nacht bijna twintig lijfwachten met machinepistolen en messcherpe honden, om beurten in totaal vier diensten. Een klein privé-leger hield Jean Riquessa onder de wapenen, allemaal persoonlijk aan hem toegewijd. Meneer Riquessa was verre familie van velen van hen. Mensen die hij absoluut kon vertrouwen.

Maar ze hadden geen kans tegen deze tegenstander, want hij viel aan achter hun verdedigingslinie.

Ra-Sana vouwde zijn leren vleugels op.

Ra-Sana - dat was de naam van deze demon van de schemering.

Een krachtige spreuk van de demonische discipelen maakte het hem mogelijk om voor korte tijd op aarde te blijven. Zijn verschijning had enorme trillingen veroorzaakt in de dimensionale structuur.

Maar dat maakte niet uit voor degenen die hem ontboden hadden.

Ra-Sana keek om zich heen.

De lucht ingezogen. Het leek bijna alsof hij probeerde een geur te krijgen. In werkelijkheid activeerde hij zijn psychische antennes. Hij wist dat de man die hij moest doden hier ergens te vinden was. Een afvallige demonen discipel. En nu begeerde Ra-Sana de ziel van die man. Voor Riquessa's ziel, wiens beeld de demonische discipelen door magische rituelen in zijn bewustzijn hadden geïmplanteerd, zodat het voortdurend voor de ogen van de demon stond.

Ra-Sana pikte het mentale spoor van Riquessa op, nam de eerste treden van de open trap die naar de bovenverdieping leidde. De trap kreunde. Het was niet ontworpen voor zo'n groot gewicht.

Een lijfwacht verscheen bovenaan de overloop, aangetrokken door het lawaai.

Hij riep iets in het Frans.

Zijn gezicht verloor alle kalmte, werd een masker van pure afschuw.

Hij haalde een .45 Magnum uit de schouderholster onder zijn jas en haalde de trekker over.

Het schot trof het monster midden in de borst. Het tweede schot brandde van dichtbij in de huid van de demon. De demon brulde.

Een vloeistof sijpelde uit de wonden en druppelde op de trap.

Bloed.

Of dat wat in plaats daarvan door de aderen van dit monster stroomde.

Een derde schot raakte Ra-Sana in het oog.

De demon snelde nu de trap op met een behendigheid die men nauwelijks zou hebben geloofd in deze kolos. Hij deed vijf of zes stappen met één enkele pas. Toen had hij de bodyguard bereikt en greep hem met zijn enorme poten. Er klonk een gil. De demon slingerde de lijfwacht als een pop door de hal. Het lichaam smakte tegen de muur, viel toen op de grond en kwam daar zwaar tot rust. Het lag roerloos.

De demon pauzeerde even.

De wonden veroorzaakt door de kogels gingen langzaam dicht. Hij had een zeer groot herstellend vermogen. Met de primitieve wapens van de aardbewoners kon men hem nauwelijks kwaad doen. En wat magie betreft waren de bewoners van deze planeet het beetje kennis dat ze er ooit over hadden opgedaan grotendeels vergeten.

De demon vervolgde zijn weg.

Hij wist precies waar hij zijn slachtoffer kon vinden.

Het mentale spoor vertelde hem. Hij volgde het. Met een krachtige trap van zijn massieve voet opende hij de deur van een slaapkamer.

De dikke man die in het grote bed lag, zat er nu rechtop in.

Jean Riquessa.

Zijn vurige gezicht zag er vervormd uit.

De mooie Euraziatische aan zijn zijde